GUERNICA

26 Απριλίου 1937.  Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος.  Επι τέσσερεις ώρες Ναζιστικά αεροπλάνα της Λεγεώνας Κόνδορ βομβαρδίζουν την μικρή Βάσκικη πόλη  Guernica.  Στο τέλος δεν θα έχει απομέινει πέτρα πάνω σε πέτρα.  Το πρώτο “πείραμα” του λεγόμενου “Blitz Krieg” έχει πετύχει και θα επαναληφθεί στο μέλλον με θύματα χιλιάδες χιλιάδων αθώων.
Η παγκόσμια συγκίνηση απο το Ναζιστικό έγκλημα βρήκε έκφραση μέσα απο τα έργα διάσημων καλιτεχνών όπως του Henry Moore και του Eduardo Chillida, με αποκορύφωμα όλων τον περίφημο πίνακα του  Picasso.
Πέρα απο τη φρίκη του πραγματικού γεγονότος -της χρήσης αθώων υπάρξεων ως πειραματόζωα απο τους Ναζί- δίνεται η ευκαιρία για μιά ματιά στο θέμα της τέχνης και στην αντιμετώπισή της απο τους Ναζί.
Απο την ιστοσελίδα της Χ.Α. αλιέυει κανείς πλήθος μαργαρίτων – λέει ο Führer της, απηχόντας τον Γκαίμπελς:  «Δεν είναι ποτέ δυνατόν να θεωρηθεί ότι εκφράζει το Ωραίον η εκτρωματική Γκουέρνικα του Εβραίου Πικάσο. Η θεωρούμενη ως «αριστούργημα», εφιαλτική, διαστροφική, παρακμιακή και φρικώδης Γκουέρνικα.  Θα πρέπει δε να λυπάται κανείς όλους αυτούς, οι οποίοι βλέποντες το έργον του διεστραμμένου αυτού Εβραίου και μη κατανοούντες τίποτε, υποθέτουν ότι περιέχει ένα βαθύ νόημα, το οποίον αυτοί δεν δύνανται να αντιληφθούν. Πρέπει να τους λυπάται, διότι δεν σκέπτονται, ότι δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούν το νόημα αυτό, διότι απλούστατα δεν υπάρχει».
Φτάνει για μας να σημειώσουμε το ασυνάρτητο και ρατσιστικό ανακάτωμα της όποιας εθνικότητας του καλλιτέχνη με το προϊόν που παράγει -άσε που ο Picasso δεν ήταν Εβραίος- και το παραλήρημα το ανιστόρητο, το άσχετο με την ουσία της τέχνης που στα θεμέλια της έχει την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.  Απόψεις βάρβαρες και σκοταδιστικές , αστοιχείωτες.  Σε συνδιασμό πάντα με την ιστορική και ιδεολογική άρνηση ή και την επικρότηση ακόμα της τραγωδίας της Guernica.